~चौतारी १६३~

कलिजुगको बेलैमा  

जोशमा हुन्न होश
  उनकै छोरी तरुनी
  हामिलाई केको दोस!
  आउनुहोस सधैँझैँ यसपाली पनि नयाँ चौतारीमा थकाई मारौँ मायापिरती साटौँ, हाँसो ठट्टाले यो दुईदिने जीवनलाई उल्लासमय बनाउँ! मिठो मिठो खाउँ र खुसि रहौँ! 
 

यो चौतारीको डिलबाट सुटुक्क पारीपट्टि चिहाउँदा...आहा! कस्तो मनै आनन्दित तुल्याऊने दृष्य!!त्यो पाखा, त्यो बारी, त्यो पाठशाला, त्यो पसल, त्यो गैह्रो, त्यो लाँकुरी.... कठै त्यो मेरो गाउँ!!

हेर्दामा खाउँ खाउँ चौँरीको छुर्पी खाँदामा चाम्रो ल्हास्सो ल्हास्सो ल्हास्सो

शेर्पीनी दिदीले हाँसेको हेर कतिमा राम्रो ल्हास्सो ल्हास्सो ल्हास्सो

Meet the world's finest school teachers, unbeatable students, mischievous senior citizens,
wildest , vacationing revolutionaries, rethinking moderates, instant
dreamerspoets, gifted story-tellers, pot smokers, alcoholics,
workoholics, home-makers, pretty damsels, fierce contenders,
homelanders,
 laa- hoo-rays, all on the stage of Chautari of Sajhaland 
(World's first and finest internet IMPROV in Nepali language)

के भन्नु र बैरे पाट, केल्ले पेल्यो पेल्यो, भनेर भनी साध्य भा छैन।

तिम्रा के कस्तो चल्दै छन सुनाउ केरे! गाममा सब्लाई बेसै होला केरे हैन त?

बज्ये लहरेको भ्याइ नभ्याइ छ नि, छुट्टी भा दिन काम जान्छ, काम गर्न पर्नी दिन छुट्टी लिन्छ, कुरो बुझे त मार्दिनु लहरेलाई ल!

के हुनु गुरु आफ्नो नि हाल त्यही छ , काम मा काम ले पेल्या छ घर मा घर धनी ले

याँ आफ्नो त काम सक्यो, वाथा वाथा भो, क्यारेर बस्नी हो भै सको

के भैराछ मूला हरु को

के छ नयाँ नौलो त हँ

के हुन्छ नयाँ नौलो , जे छ बौचा कै छ दुनियाँ लाई ठग्या छ , काम नि चोर्न पाको छ । यसो आइडिया हामीलाई नि दिनु पर्‍यो ।

होन साच्चै आज अरु कता गए , बुढा, तरुनी कोही आएनन हौ

कहाँ काम चोर्नु

चोर्न पाए हुन्थ्यो नि -

बिहान भरी काम गरेको ल आज मैले

एस्तो नि हो त 

बज्ये लहरे उता चिच्याउने बाकसमा तरुनीलाई गफ चुट्दै छ, अझ काम गरिरा भन्छ मुर्दार, हैन कती मात्र ठग्न जान्या भन्या, हुँदा हुँदा हाम्लाई नि ठग्छ, असत्ती काइँको

ए कुरा कुरो याद आयो, अपिसबाट घर गएछी के खान्छौ एह केटा हो? बिहानै ब्रेड, बेलुकै ब्रेड त के खाइ भो र, फलफुल खाँदा एकैछिनमा भोक लागेर आउँछ, नूडल्स खाम, बेल्का भात खान मन लाग्दैन, एस्सो चिप्स सिप्स खान मन लाग्दैन, ज्यान एसै त एत्रो छ। पैले त एस्सो खेलिन्थ्यो अब त जाडोमा के निस्काइ भो र, जिम जाउँ भने पनि यो कोन्फोरेन्सले पुरै टाइम खान्छ, क्यार्ने क्यार्ने भो भन्या।

तर मेन प्रओब्लम चाँही घर गएछी खाजा के खान्छौ भनेर सोध्न खोज्या, एस्सो भन्देउ त ल

म त जान्छु खाजा खन्छु पाउरोटी कृष्ण पाउरोटी
कृष्ण कृष्ण कृष्ण पाउरोटी

म त कहिले नूडल्स , कहिले दाल मोठ चिउरा सँग तरकारी कहिले त्यो ईण्डियन पसल को रोटी , कहिले फल फुल त्यही नै हो

म चाँही घर गएर चिया खान्छु

अनी सिधै भात खाने हो ७-७:३० तिर एती हो ल -

ओ असत्ती पुरे मैले बिहान भरी काम गरेको भन्या -

७-७:३० मा नि खाना खाने बाफ रे कती चाडो म त १०:००

तेइ भन्या, खाजा के खानि भनेर कोन्फुज भैयो, घर गएछी सिधै भात पकाउन पर्ला जस्तो भै सक्यो, दिन दिनै चाइनिजको मम त के खाइ भो र। यस्तै हुँदो हो है सप्पैलाई, म त मलाई मात्र भा हो कि भन्थानेर सोध्दी हाल्या

हैन टेक दाई नि आज एतै? कसरी बाटो बिराउनु भो त दाई आज त, चौतारी नै झल-मल्ल भो, म त यत्रो चिम कल्ले बालेर गयो भनेर झन्दै लहरेलाई गाली गर्न ला थिएं, टेक दाइको पदार्पन भा रेछ र पो त

चिप्ले घस्न त यो पुरे बाहेक अरु कस्ले सकोस

म त चिप्ले होला भनेर सोचिरा

होइन रैछ चिप्ले लाई पनि जित्यो बा यो पुरे ले

तिमी मुला लहरे, ग्लिसेरिन जस्तो चिप्लो छौ, मलाई चिप्ले भन्छौ बज्ये, खौँ हान्न पर्या हो? मुडुलो पारेर!

माथि को पोस्ट पढेर नै थाहा हुन्छ नि

को चिप्लो छ भनेर

मैले भनिरहनु पर्छ र

hello hello dherai din bho, ke chha , khai eutaa mitho geet sunam sunam.....

Whats going on?